Σχέση γιο-γιο!

  Άλλοι βλέπουν την αλήθεια στη σχέση τους κατάματα και την αντιμετωπίζουν, άλλοι πάλι κρύβονται πίσω από το δάχτυλο τους και περιμένουν θαύματα!

Σε μια δύσκολη σχέση το παν είναι η αντιμετώπιση του, όχι απαραίτητα ο χωρισμός. Οι σχέσεις, βελτιώνονται με συμβουλευτική, ανοίγουν κανάλια επικοινωνίας, η αλήθεια επικοινωνείται... τότε μόνο μπορεί κάποιος να ΄ναι σίγουρος για την απόφαση του.

Οι σχέσεις γιο-γιο, είναι οι σχέσεις αυτές, που ενώ θες να αφήσεις πίσω σου και να κάνεις το επόμενο βήμα, αρνείσαι σθεναρά…

Ο πρώτος και πιο συνηθισμένος λόγος που δεν θες να πεις το τέλος σε μια τέτοια ιστορία είναι η συνήθεια. Η συνήθεια που προκαλεί ασφάλεια, σε έχει κάνει να βαλτώσεις για τα καλά και δεν λες να το πάρεις απόφαση και ας έχει καταντήσει η σχέση αυτή τοξική. Γιατί; Γιατί προτιμάς τη σιγουριά. Νιώθεις προστατευμένα και δεν έχεις να βρεθείς μπροστά σε κάτι νέο, τρομακτικό ίσως στα δικά σου μάτια.

Ο δεύτερος λόγος είναι ίσως επειδή το διάστημα αυτό, η σχέση σου καλύπτει κάποιο κομμάτι σου που ειδάλλως, άνευ σχέσης,  δεν μπορείς να το διαχειριστείς Μα μια ανάγκη σου είναι δυνατόν να κυβερνά όλη σου την ύπαρξη; Να χάνεις στιγμές ευτυχίας ανταλλάσσοντας τες τι με κάτι πού δεν σου ταιριάζει;

Ένας ακόμα λόγος, είναι γιατί δεν αντέχεις τη μοναξιά. Σε τρομάζει αυτό που ενδεχομένως μπορεί να βιώσεις. Μα καλύτερα μια μοναξιά ολότελα δικιά σου παρά μια αγάπη ψεύτικη.

Ίσως να νομίζεις πως αγαπάς… ίσως να έχεις βαφτίσει την έννοια βόλεμα με την αγάπη. Μα τι είναι η αγάπη; Με ενοχλεί αυτό, με ενοχλεί το άλλο, δεν μου κάνει ετούτο μα δεν πειράζει… ας μην μιλήσω. Όχι. Δεν είναι έτσι.

Ξέρεις… η ζωή είναι στιγμές. Είναι στο χέρι πως θα επιλέξεις να τις ζήσεις.

Και να το πάλι το γιο-γιο. Μια πάνω, μια κάτω.

Θες να προχωρήσεις γιατί ξέρεις πως αυτός ο άνθρωπος δεν είναι για σένα. Και εκεί που το αποφασίζεις νιώθεις άσχημα. Σε κατακλύζει η στεναχώρια και μετά έρχονται οι τύψεις. Και μετά αγχώνεσαι, για το αν ο σύντροφος σου έχει σκεφτεί κάτι παρόμοιο. Κι αν έχει σκεφτεί; Δηλαδή δεν σε θέλει; Και πώς γίνεται να μην σε θέλει; Γιατί να μην σε θέλει; Και αν θέλει να κάνει άλλη σχέση; Τι θα κάνεις εσύ; Πώς θα το αντέξεις; Και να τα ερωτήματα. Και να η αγωνία. Και να ο ιδρώτας. Και να σου και η προσκόλληση ακόμα πιο δυνατή. Και ξανά πάλι ένας άσχημος φαύλος κύκλος. Μα αυτό δεν είναι αγάπη, σε βεβαιώνω. Ξέρεις τι είναι; Φόβος και άπειρος εγωισμός. Μα χωρά η αγάπη τούτα τα συναισθήματα;

Πολλές φορές, δεν αντιλέγω, το λάθος είναι μόνο δικό μας. Πλάθουμε στο μυαλό μας, έναν ιδανικό σύντροφο και φοράμε τον ρόλο αυτόν πάνω στον άνθρωπο που έχουμε επιλέξει. Μα είναι δίκαιο αυτό; Όχι, φυσικά.

Στην αγάπη, δέχεσαι τον άλλον ακριβώς όπως είναι, για αυτό που είναι.

Αν δεν σου έκανε λοιπόν χτες, πίστεψε με, δεν θα σου κάνει ούτε αύριο. Πώς θα γίνεις λοιπόν ευτυχισμένος; Πώς;

Και γιατί να χάνεις χρόνο όταν ξέρεις πώς η ευτυχία είναι κάπου εκεί έξω και σε περιμένει να τη βρεις; Δεν μπορώ να σου απαντήσω με σιγουριά πότε θα τη βρεις, μα είναι εκεί και όσο εσύ είσαι σε μια λάθος σχέση δεν την αναζητάς.

Όταν δεν είμαστε ευτυχισμένοι τότε συναισθηματικά και ψυχικά δεν είμαστε υγιής. Αυτό θες;

Πρέπει να καταλάβεις πως κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις πάντα. Και εδώ καλείσαι να δώσεις μια απάντηση. Ή θα χάσεις τον εαυτό σου ή θα χάσεις τον σύντροφο σου.

Ώρα να διαλέξεις την απώλεια σου!